Առաջադրանք 17.05.2021

1.Բարբառով տրված հետևյալ հատվածը փոխադրի՛ր ժամանակակից հայերենի. 

Մին օր կնեկը թորենը վառեց, մին փաղաղ խմոր օներ, հաց թխեց, թխած հացը տղվարեց, պրծավ, մին քյոք վերցակ օներ, փռնեց մորթեց, ծվարավ թռնաճաշ քիցեց: Թորենը ծասկեց, տանը կործը պրծավ, մարդին յախան հվաքեց թե. – Քյնալ պիտենք քոլը, ճախ պիրենք, վեր կարամ օջախը վառեմ: Մարդը կնգանան վախում էր, սուս ու փուս քյանդիրը փորավը տվավ, կնգանը ենդան ինգյավ, քյնացին դբա քոլը:

Մի օր կինը թոնիրը վառեց, մի տաշտ խմոր արեց, հաց թխեց, թխած հացը տեղավորեց, վերջացրեց, մի չաղլիկ աքլոր ուներ, բռնեց մորթեց, ձավարով հարիսա նախապատրաստեց։ Թոնիրը ծածկեց, տան գործը վերջացրեց, ամուսնու օձիքը հավաքեց և ասաց.֊ Պետքա գնանք անտառ, ցախ բերենք, որ թոնիրը վառեմ։ Մարդը կնոջից վախենում էր, սոս ու փուս պարանը փորից կապեց, կնոջ հետևից գնալով, գնացին դեպի անտառ։

2.Գրաբարով տրված հետևյալ հատվածը փոխադրի՛ր ժամանակակից հայերենի. 

Յայնմ ժամանակի հրաման տայր թագաւորն՝ հրովարտակս և դեսպանս առնել առ իշխանս և զօրս զօրութեան իւրոյ, զի ուր և իցեն՝ առ նա հասանիցեն վաղվաղակի: Յայնմ ժամանակի իշխանք և զօրք և նախարարք առ նա հասանէին վաղվաղակի; Առեալ և Լիկիանէ զբուն գունդն որ ընդ իւրով ձեռամբ էր՝ փութայր հասանէր ի տեղի պատերազմի՝ յանդիման լինել թագաւորին, և Տրդատէս ընդ նմա:

Այդ ժամանակ թագավորը հրաման է տալիս հրովարտակով, որ դեսպանները և իշխանները իրենց զորքը վերցնեն և որտեղ որ լինեն շտապ նրա մոտ հասնեն։ Այդ ժամանակ իշխանները և նախարարները շտապ հասան նրա մոտ։ Լիկիանը առավ իր ձեռքի տակ եղած բուն գունդը, հասնելով պատերազմում և հանդիպելով թագավորին և նա Տրդատի հետ էր։

Առաջադրանք

1. Կազմել հայկական անուներ:

Հայկազունի, Բագրատունի, Արշակունի, Գնունի, Ռշտունի, Երվանդունի:

Բակունց, Արչունց, Շեկունց:

Խաչենց, Թոթովենց, Մաչանենց, Մեծարենց:

2. Ուղղակի դարձնել անուղղակի:

— Ես էլ եմ կարդացել քո անունը — ասացի Սուրենին:

Ես Սուրենին ասեցի, որ կարդացել եմ նրա անունը:

— Աղջիկներ ՛, գնանք լիճը լողանալու — , ձայնեց հեռվից Աննան:

Աննան հեռվից ձայնեց աղջիկներին արդյոք գնանք լիճը լողանալու:

«Նա երբ է ինձ հանգիստ», — մտքում կրկնում էր Հարեվանուհին:

Հարևանուհին կրկնում էր մտքում, թե երբ է նա իրեն հանգիստ տալու։

— Այսպես թե այնպես, քո արածների համար պատասխան ես տալու — , զգուշացրեց նձ ընկերս:

Ընկերս ինձ զգուշացրեց, որ այդպես թե այնպես, ես իմ արածների համար պատասպան եմ տալու։

3․ Տրված նախադասության ընդգծված մասերը վերածել դերբայական կապակցությունների։

Երբ կորսված հայրենիքի երգերն էր երգում, կարծես անէանում էր, իրական կյանքից վերանում։

Կորսված հայրենիքի երգերը երգելիս կարծես անէանում էր, իրական կյանքից վերանում։

Ով իր ժողովրդի պատմությունը չգիտե, չի կարող իր երկրի տերը դառնալ։

Իր ժողովրդի պատմությունը չիմացողը չի կարող իր երկրի տերը դառնալ։

Միայն երևում էր պատանու գլխարկը, որ սև կատվի նման վազում էր արտի վրայով։

Միայն երևում էր արտի վրայով սև կատվի նման վազող պատանու գլխարկը։

Ով է լինելու սիրված գրողի գրքի տերը

Աչքներս լույս, Թումանյանն է ծնվել…
Մեկնարկում է Թումանյանական
«Secret Santa”֊ն։ Խաղը իրենից ներկայացնում է հետևյալը՝ թղթեր, որոնց վրա գրված է ուսուցիչների և սովորողների անունները, վիճակահանության միջոցով մասնակիցը քաշում է իր թերթիկը, և ընկած մյուս մասնակիցներից մեկի անունը, նվիրում է գիրք։

«Secret Santa»

Նախաձեռնողներ՝ գրադարանի ղեկավար Լուսինե Ալեքսյանյան, քոլեջի ուսանողներ Լիլիա Ռուստամյան և Հասմիկ Քերոբյան:
Մասնակիցներ՝ քոլեջի տարատարիք ուսանողներ և դասավանդողներ։

Վայրը՝ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր քոլեջի Վերնատուն: Փետրվարի 19-ին օրը ուրբաթ, Ժամը 13:45:

Տեղի կունենա քննարկում, ինչպես նաև երաժշտություն և իհարկե ջերմ մթնոլորտ։ Սիրով կսպասենք բոլորիդ։

Հասցե՝ Անդրանիկի 92/1

Առաջադրանք

Աշտարակի բարբառով գրված հեքիաթի այս հատվածը փոխադրիր գրական լեզվով։ 

Հ’առավօտը, լիսը վօր բ՛ացվէց, մէրս տավարը դուս հանէց, մի գ՛րվանքա բ՛ուրթ տվուց քվօրս, մի կտօր չօր հաց, գ՛նացինք։ Գնացինք, քվօրս շանց տվի քարափը, գ՛նաց կաննէց գ՛լխին, թէշին մանէց. էլի քարափը ծակվէց, թէշին ընկավ մէչը, կռացավ տէհավ, մի պառավ կնիկ նստած ա, բ՛արկացած ասէց. «Նա՛նի, թէշին տո՛ւր»։ Պառավն ասէց. «Վօրթի՛, հ’արի, վէ կալ, տար, յէս մէնձ կնիկ էմ, կարալ չէմ տէղիցս կաննիլ»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց. «Արա գ՛ուռը վօ՞րդի ա»։ Ասէց. «Ձ՛օրի միչօվն հ’արի»։ Ախչիկը ձ՛օրի միչօվը վէր էկավ, տէհավ մի գաղի դ՛ուռ բ՛աց ա, նէքսէվ մտավ, կռացավ վօր թէշին վէ ունի, տէհավ, դուռը կա վօչ, ասէց. «Նանի՛, գուռը կօրցրի, հ’ո՞ւր ա»։ Նանն ասէց․ «Վօրթի, հըլա արի, բ՛ան պըտիմ ասիլ։ Գնաց պառավի կուշտը։ «Մի,— ասէց,— ավիլը վէ կալ, մէր տունը սրփա»։ Ախչիկը սրփէց պրծավ, պառավն ասէց, «Վօրթի՛, մէ՞ր տունն ա թամուզ, թէ՞ ձ՛է՞ր»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց․«Մէր տունը թամուզ ա, ձ՛էր տունը մուռտառ»։

Պանիր